Heetgebakerd
Kortgeleden zagen we iets wat we, daar ziet het naar uit, vaker gaan zien in de toekomst. De dag verliep al zinderend warm en velen van ons waren al wat heetgebakerd. Het was alsof de vurige energie al in de lucht rondhing, wachtend op het startsein.
De terrassen vol, alles en iedereen uitpuffend bij een verkoelend drankje en hier en daar wat kringen sigarettenrook. In het niet vallend echter, bij de rook die plots boven ons opdoemt. Alle neuzen draaien gelijktijdig dezelfde kant op.
Lopend vuurtje
Onheilspellende grijze rookwolken vullen de lucht boven de Toren van Mosaique. Geroezemoes wordt luider en hier en daar wijst een vinger, de hand voor de neus gehouden. Dit is geen zuivere koffie. Vanaf dat moment, ik spreek over seconden, neemt ons menselijk instinct het over. In rap tempo, als een lopend vuurtje. Zoals het vroeger ook al ging.
“Brand!” hoor ik iemand roepen aan de telefoon. “Ja, weet ik niet, ik hoor net ter hoogte van de Ceresweg”. “Ceresweg? Daar woon ik vlakbij en mijn ouders ook. Als de sodemieter die kant op.” volgt een ander op. De grijze rook vult inmiddels het gehele Bergse luchtruim, terwijl een landend vliegtuig er tactisch omheen manoeuvreert. Het lopend vuurtje bereikt inmiddels iedereen. Want, zo lijkt het, dit kon weleens lang gaan duren. Waarschuwende rooksignalen worden uitgezonden, van mond tot mond.
Wakker het vuur in jouw team aan!
De zomer is ook een tijd van intentie en transformatie. Het is een moment om nieuwe doelen te stellen en onze dromen en verlangens te voeden. En dat kun je in de vorm van een ritueel op de werkvloer heel goed samen doen! Bijvoorbeeld in de vorm van een Zomerboost ritueel om de energie van de zomer te verwelkomen op de werkvloer en een boost te geven aan teamspirit, motivatie en positieve vibes!
Rooksignalen
Het verlossende geluid van de eerste brandweersirene klinkt niet lang daarna. Ook bij de centrale heeft men de rooksignalen begrepen. De in pak gehulde helden, vanuit de vroeger de ridders, weten hoe ze hun vijand te lijf moeten gaan. De call to action is helder; waar rook is, is vuur. Ten strijde!
En waar vuur is, is het nieuws. Inmiddels verschijnen de eerste berichten online en nemen de digitale rooksignalen toe. Een bosbrand in ‘ons Maasduinen’? Het is niet de eerste keer. En toch zitten we met veel vragen. Hoe heeft dit kunnen gebeuren? Is het aangestoken of toch een truc van moeder natuur? Hoe herstelt de grond zich na zo’n brand? Heeft het, naast louter verwoesting, ook nog vruchtbare effecten? Hoe dan ook; vuur betekent: verandering, zo leert de kennis van vroeger ons.
De rookmassa’s -en volgens ooggetuigen zelfs de vlammen- laten inmiddels hun spierballen zien. Nog steeds loeien sirenes in de verte. Nog meer strijders die, gierend van de adrenaline durf ik best te geloven, hun slangen uitrollen. Dichterbij het spektakel kan en zal niemand anders komen. Het duurt een hele poos en langzaam maar zeker wordt men bezorgder. “Moeten we niet weg hier? Straks slaat het nog over op de huizen.”. Toch geeft het ook een gevoel van saamhorigheid om dit te beleven, al gaat het volledig buiten onze macht om.
Kampvuur
Het lopend vuurtje is inmiddels een knetterend kampvuur geworden, waar de toeschouwers zich symbolisch omheen hebben verzameld, op zoek naar wat geborgenheid. ‘s Oaves laot dan stong de Peel ien brandzingt een enkeling, alsof hij zijn gitaar erbij heeft gepakt.
En dan zijn daar de verlossende rooksignalen, na toch wel wat spannende uurtjes. De brand is overmeesterd; de strijders blussen nog na. Het is alsof de sissende as nog een laatste moment over ons heen dwarrelt. Ook wij keren opgelucht huiswaarts, het desolate bos overgeleverd latend aan de natuur. Het vindt zijn weg vanzelf weer. Gelukkig, d’n hiëmel waas wer blauw …
Liefs van Lise